ماده ۳۲ قانون مهاجرت ترکیه: تشریح بندها، شرایط صدور مجوز اقامت کوتاه مدت و دلایل رد

قانون یابانجیلار وه اولوسلاراراسی کوروما کانونو (Yabancılar ve Uluslararası Koruma Kanunu)، با شماره 6458، در سال 2013 توسط مجلس ترکیه تصویب شده است. این قانون، چارچوب حقوقی ورود، اقامت و خروج اتباع خارجی از ترکیه را تعیین می کند. ماده ۳۲ قانون مهاجرت ترکیه، به طور خاص به شرایط لازم برای صدور مجوز اقامت کوتاه مدت در کشور ترکیه می پردازد. این مجوز معمولا برای مدت حداکثر یک سال صادر می شود و برای اهداف مختلفی مانند گردشگری، تحقیق علمی، درمان پزشکی یا سرمایه گذاری استفاده می شود. اهمیت این ماده در این است که بسیاری از ردهای مجوز اقامت، بر اساس عدم رعایت شرایط آن رخ می دهد، که می تواند منجر به مشکلات قانونی مانند اخراج یا ممنوعیت ورود شود. در این مقاله، بر اساس تحقیق جامع در منابع ترکی زبان مانند سایت های دولتی (مانند Mevzuat.gov.tr و Resmi Gazete)، مقالات حقوقی و وب سایت های تخصصی، به بررسی متن ماده، توضیحات، دلایل رد و راهکارهای رفع آن می پردازیم.

 متن ماده ۳۲ قانون مهاجرت ترکیه

متن رسمی ماده ۳۲ به شرح زیر است:

ماده ۳۲ – (۱) شرایط لازم برای صدور مجوز اقامت کوتاه مدت عبارتند از:

الف) ارائه یکی یا چند مورد از دلایل مندرج در بند اول ماده ۳۱ و ارائه اطلاعات و مدارک مرتبط با درخواست.

ب) عدم شمول در ماده ۷ (یعنی عدم ممنوعیت ورود به ترکیه).

ج) داشتن شرایط اسکان مناسب با استانداردهای عمومی بهداشت و امنیت.

چ) در صورت درخواست، ارائه گواهی سابقه کیفری صادرشده توسط مقامات صالح کشور شهروندی یا کشور اقامت قانونی.

د) ارائه اطلاعات آدرس محل اقامت در ترکیه.

این ماده، پایه ای برای ارزیابی درخواست های اقامت کوتاه مدت فراهم می کند و عدم رعایت هر یک از بندها می تواند منجر به رد درخواست شود.

💡ماده ۳۱ که به آن ارجاع شده، دلایل مجاز برای اقامت کوتاه مدت را فهرست می کند، از جمله گردشگری، تحقیق علمی، مالکیت املاک، درمان پزشکی، آموزش زبان ترکی و غیره.

پس از دریافت اقامت میتوانید با داشتن مدارک لازم برای تمدید کیملیک ترکیه ، اقامت خود را تمدید کنید.

 توضیح بندهای ماده ۳۲

در ادامه به تشریح کامل بندهای ماده 32 قانون مهاجرت ترکیه پرداخته ایم.

 بند الف: ارائه دلایل و مدارک مرتبط

این بند الزامی می کند که متقاضی یکی از دلایل مندرج در ماده ۳۱ را اثبات کند.

برای مثال:

• اگر هدف گردشگری باشد، باید مدارک سفر یا رزرو هتل ارائه شود.
• در مورد مالکیت املاک، سند مالکیت (Tapu) ضروری است.

عدم ارائه مدارک کافی یا ناسازگاری اطلاعات، شایع ترین دلیل رد است. منابع حقوقی تأکید می کنند که مدارک باید رسمی و معتبر باشند، و هرگونه جعل منجر به رد فوری و حتی ممنوعیت ورود می شود.

 بند ب: عدم شمول در ماده ۷

ماده ۷ قانون، فهرستی از افرادی را که ورودشان به ترکیه ممنوع است، مشخص می کند، مانند کسانی که پاسپورت معتبر ندارند، ویزا جعلی استفاده کرده اند، یا تهدیدی برای امنیت عمومی هستند.

اگر متقاضی سابقه اخراج یا ممنوعیت ورود داشته باشد، درخواست اقامت رد می شود. این بند با امنیت ملی مرتبط است و اغلب با بررسی سوابق کیفری ترکیب می شود.

 بند ج: شرایط اسکان مناسب

متقاضی باید ثابت کند که محل اقامت او با استانداردهای بهداشت و امنیت عمومی سازگار است. این می تواند شامل قرارداد اجاره، سند مالکیت یا رزرو هتل باشد. در موارد رد، اغلب به دلیل عدم اثبات پایداری مالی یا کیفیت پایین محل اقامت اشاره می شود. برای مثال، اگر آدرس ارائه شده نامعتبر باشد، درخواست رد خواهد شد.

 بند چ: گواهی سابقه کیفری

این بند اختیاری است و تنها در صورت درخواست اداره مهاجرت (Göç İdaresi) الزامی می شود. گواهی باید از کشور مبدأ یا اقامت قانونی صادر شود و ترجمه رسمی به ترکی داشته باشد. عدم ارائه آن در موارد درخواست شده، مستقیما به رد منجر می شود، به ویژه اگر سابقه کیفری منفی وجود داشته باشد.

 بند د: ارائه اطلاعات آدرس

متقاضی باید آدرس دقیق محل اقامت در ترکیه را اعلام کند و آن را در سیستم ثبت آدرس (Adres Kayıt Sistemi) ثبت نماید. عدم ارائه این اطلاعات یا نادرست بودن آن، یکی از دلایل شایع رد است، زیرا اداره مهاجرت نمی تواند آدرس را نظارت و تایید کند.

 دلایل رد مجوز اقامت بر اساس ماده ۳۲

رد درخواست های اقامت کوتاه مدت اغلب به دلیل عدم رعایت یکی از بندهای فوق رخ می دهد. منابع حقوقی ترکی، دلایل رایج را به شرح زیر فهرست می کنند:

• عدم اثبات مالی کافی: متقاضی باید درآمد منظم یا موجودی بانکی کافی برای مدت اقامت را ثابت کند. عدم ارائه مدارک مانند صورت حساب بانکی یا بیمه درمانی معتبر میتواند منجر به رد شود.
• مشکلات ویزا یا پاسپورت: پاسپورت باید حداقل ۶۰ روز پس از پایان مجوز معتبر باشد. ویزای منقضی یا نقض قوانین ویزا (مانند اقامت بیش از حد مجاز بدون ویزا).
• تهدید برای امنیت یا سلامت عمومی: سابقه کیفری، بیماری های مسری یا ارتباط با گروه های ممنوعه.
• عدم تطابق نوع مجوز: درخواست مجوز کوتاه مدت برای هدفی که نیاز به نوع دیگری (مانند خانوادگی) دارد.
• اقامت خارج از کشور بیش از حد: اگر دارنده مجوز بیش از ۱۲۰ روز در سال گذشته خارج از ترکیه بوده باشد (بر اساس ماده ۳۳).

در سال های اخیر، با افزایش مهاجرت، ردهای مرتبط با ماده ۳۲ افزایش یافته است، به ویژه برای متقاضیان از کشورهای خاورمیانه یا آفریقا، به دلیل بررسی های امنیتی سخت گیرانه تر.

راهکارهای اعتراض و رفع رد

اگر درخواست رد شود، متقاضی می تواند:

1. اعتراض اداری (İtiraz): ظرف ۶۰ روز از ابلاغ رد، به Göç İdaresi اعتراض کند. اعتراض باید با دلایل قانونی و مدارک جدید همراه باشد. اداره باید ظرف ۳۰ روز پاسخ دهد؛ عدم پاسخ به معنای رد تلقی می شود.
2. دعوی قضایی (İptal Davası): ظرف ۶۰ روز از رد اعتراض یا مستقیماً از رد اولیه، به دادگاه اداری (İdare Mahkemesi) مراجعه کند. در دعوی، باید ثابت شود که رد غیرقانونی است، مانند عدم رعایت اصول اداری یا اشتباه در ارزیابی مدارک.
   مثال: در یک مورد، خانواده ای که ۸ سال در ترکیه زندگی کرده بودند، با ارائه مدارک آموزشی فرزند و گزارش پزشکی، رد را لغو کردند.

ماده ۳۲ قانون مهاجرت ترکیه، ابزاری کلیدی برای کنترل اقامت اتباع خارجی است و تأکید آن بر امنیت، بهداشت و اثبات اهداف مشروع، نشان دهنده سیاست های مهاجرتی ترکیه است. با این حال، ردهای مکرر بر اساس این ماده، نیاز به آگاهی متقاضیان از جزئیات قانونی را پررنگ می کند.